W postępowaniu przed różnymi organami warto mieć pomoc osoby, która będzie w stanie nie tylko wytłumaczyć Ci zasady postępowania przed różnymi organami, będzie służyła radą, przygotuje odpowiednie pismo procesowe, czy też okaże Ci współczujcie w trudnej sprawie, w szczególności w sprawie karnej. Taką niewątpliwie osobą jest adwokat, który zawsze ma obowiązek działać na twoją korzyść. Oczywiście interes oskarżonego i interes obrońcy powinien być zbieżny, w końcu obrońca i oskarżony realizują prawo do obrony, a zatem dążą do zminimalizowania lub też zmniejszenia skutków wniesionego oskarżenia w sprawie karnej. Oskarżony zgodnie z art. 74 § 1 KPK nie ma obowiązku dowodzenia swej niewinności ani obowiązku dostarczania dowodów na swoją niekorzyść. Tym samym oskarżony w postępowaniu karnym nie musi przejawiać żadnej aktywności mającej na celu odpieranie zarzutów kierowanych przez oskarżyciela. Nie mniej jednak posiada zagwarantowane przez Konstytucję RP prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania (art. 42 ust. 2). Może w szczególności wybrać obrońcę lub na określonych zasadach korzystać z obrońcy z urzędu. Na tym właśnie gruncie należy wyróżnić prawo oskarżonego do obrony w aspekcie materialnym i formalnym. Obrona w aspekcie materialnym obejmuje wszystkie działania w postępowaniu karnym zmierzające do ochrony interesów oskarżonego, zatem obrona w aspekcie formalnym to prawo oskarżonego do korzystania z pomocy obrońcy. Oskarżony może więc wykazywać aktywność w prowadzonym postępowaniu, zarówno sam jak i przez swojego obrońcę. Tym samym stanowisko prezentowane przez oskarżonego oraz jego obrońcę w trakcie procedowania, tj. składanie określonych wniosków dowodowych, przytaczanie odpowiednich argumentów, zwalczanie zarzutów oskarżenia, czy też podejmowanie prób w podważeniu dowodów strony oskarżycielskiej, stanowi tzw. „linię obrony”. Pojęcie to jest szczególnie istotne dla obrońcy oskarżonego. Zadaniem adwokata bądź radcy prawnego pełniącego tę funkcję w postępowaniu karnym jest przyjęcie właściwej „linii obrony”, tzn. podejmowanie takich działań, które zmierzałyby do jak najlepszej ochrony interesów oskarżonego w procesie. Co więcej, jest to obowiązek obrońcy. Wynika on jednoznacznie z art. 86 § 1 KPK, który stanowi, że obrońca może przedsiębrać czynności procesowe jedynie na korzyść oskarżonego. Nie można zapominać o regulacji z art. 85 § 1 KPK w świetle której obrońca może bronić kilku oskarżonych, jeżeli ich interesy nie pozostają w sprzeczności. Jeśli zatem zostanie stwierdzona taka okoliczność, to sąd powinien wyznaczyć termin do ustanowienia nowego obrońcy. Obrońca przygotowując „linię obrony” musi mieć także na uwadze art. 5 § 2 KPK Jego zadaniem powinno być w sytuacji, gdzie nie można udowodnić określonego faktu przemawiającego na korzyść oskarżonego, wzbudzenie wątpliwości Sądu. Wątpliwości, których nie usunięto w postępowaniu dowodowym, rozstrzyga się na korzyść oskarżonego, tak więc doprowadzanie do takich wątpliwości będzie stanowiło „linię obrony”. Należy przyjąć, że obrońca powinien oceniać wskazane okoliczności właśnie z perspektywy planu minimalizowania skutków wniesionego oskarżenia.
Nie tylko w świetle przepisów określonych w procedurze karnej „linia obrony” jest ważna. Obrońca powinien pamiętać, iż do przyjęcia właściwej „linii obrony” obligują go przepisy określone w ustawach dotyczący zawodu adwokata. Adwokat zgodnie ze składanym ślubowaniem musi przyczyniać się ze wszystkich sił do ochrony praw i wolności obywatelskich, obowiązki swe wypełniać gorliwie, sumiennie i zgodnie z przepisami prawa, zachować tajemnicę zawodową, a w postępowaniu swoim kierować się zasadami godności, uczciwości, słuszności i sprawiedliwości społecznej (art. 5 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze). Bardzo ważnymi przepisami dla adwokata albo radcy prawnego w na gruncie „linii obrony” w postępowaniu karnym są również przepisy określające etykę wykonywania tych zawodów. Otóż adwokat zgodnie z Kodeksem Etyki Adwokackiej musi wykonywać czynności zawodowe według najlepszej woli i wiedzy, z należytą uczciwością, sumiennością i gorliwością (§ 8), jest zobowiązany do obrony interesów swego klienta w sposób odważny i honorowy (§ 43), nie może reprezentować klientów, których interesy są sprzeczne, chociażby ci klienci na to się godzili (§ 46). Biorąc pod uwagę, iż „linia obrony” samego oskarżonego może polegać na mówieniu nieprawdy adwokat musi pamiętać, iż nie wolno mu świadomie podawać sądowi nieprawdziwych informacji (§ 11) ani nie wolno udzielać pomocy prawnej, która ułatwiałaby popełnienie przestępstwa lub wskazywałaby możliwość uniknięcia odpowiedzialności karnej za czyn, który miałby zostać popełniony w przyszłości (§ 12).
Jeśli masz jakieś dodatkowe pytania lub chciałbyś się podzielić uwagami napisz do nas.